...YAS SAATi ANA...

Bütün çiçekler canlılığını yitirmiş,
Aydınlıklar karanlığa bürünmüş ana.
Artık ne bir kuş sesi,
Ne rüzgar esintisi;
Hayat, durur gibi oldu bir an gözümde.
Anladım ki her şey sensizlikten yaslara bürünmüş,
Güneşin doğmayışı da bundandı ana.

Göğümüzde kara bulutlar dolaşır oldu,
Artık uçurtmalar yok gökyüzünde.
Bütün insanlar karalara bürünmüş.
Duvardaki saatin tıkırtısı duyulmaz oldu;
Yelkovanın durgunluğu, suskunluğu bile farkedilir oldu.
Yastıklar bile yasa boğuldu,
Onlara bile dayanılmaz oldu ana.

Buralar bıraktığın gibi değil ana;
Varlığındı buralara can katan,
Ve yokluğundur her şeyi yaslara bürüyen.

Artık ben bile eski ben değilim,
Aynadaki yüzümü tanımaz oldum.
Buralar yaslara bürünmüş ana.
Buralar sessiz ve durgun...ana.

Abdulgafur Gündüz