AYRILIK....

Bana bırak sen hüzünleri,
Gittiğin gün idama mahkum edildim.
İçimden bir ses 'gitme' diyordu;
Tutamadım kendimi.
'Gitme' diye haykırdım.
Oysa sen;
Ardına bile bakmadan, gidiyordun.

Susuyorum şimdi ben.
Gitmek mutlu edecekse,
Bensiz güzel hayaller yaşayacaksan,
Gitme demeyecem yâr.
Git.
Ardına bile bakmadan,
Beni yaralı bırakıyorsun; ama olsun.
Git.
Mutlu olacağına inandığın yere git.
Bırak bütün acılar bende biriksin,
Yeterki sen mutlu ol...

Unutmayacam seni.
Her ne kadar unutsanda beni,
Her ne kadar terketmişsen bile,
Unutmayacam.
Çünkü unutursam seni;
Bende senin gibi vefasız olurum.
O yüzden unutsanda,
Ben unutmayacam...
(GECE YARGICI/NUSAYBİN)
(ABDULGAFUR GÜNDÜZ/04.01.2010)

GİDERSEN...

Gidersen eğer,
Üşütmeden yüreğini,
Soğuk mevsimlerin gocuğunuda al yanına.
Bana kalsın soğuk mevsimler.
Ben senin yerine üşürüm.
Yeter ki sıcak olsun yüreğin.
Ben olmasamda olur...
(28.08.2009 NUSAYBİN)
(GECE YRAGICI)
(ABDULGAFUR GÜNDÜZ)

AYRILIRKEN...

Nefessiz kalırken sevişmelerimizde,
Her öpücük vedaları biriktirirdi.
Ayrılıklar süslenmeye başlardı git gide,
Daralmaya başlarken vaktimiz;
Hüzünler çoğalmaya başlardı.

Şimdi gidiyorsun.
Nefessiz bırakıyorsun beni.
Git yar;
Ama giderken,
Yüreğimi bana bırakarak git,
Yoksa yüreğimsiz edemem,
Çünkü yüreğimde sen varsın...
(31.08.2009 NUSAYBİN)
ABDULGAFUR GÜNDÜZ
(GECE YARGICI)

SUS(MA)'y'ACAKTIM...

Hangi yüzyılın çeyreğindeyiz bilemedim ki.
Bırak sen o ''bana dokunmayan yılan bin yaşasın'' diyenleri.
Ben bir soykırım mültecisiyim.
Göç ederken bu mevsimlerden,
Göz bebeklerimin uğultusu yankılanırdı.

Ütopyama renk verirken,
Sen ütopyam olup, mimiklerimi karartın.
Gözlerinin kurşunuyla vurulurken,
Gecenin karanlığından bir yıldız kayardı.
Bilinmezliklere yolcu olur,
Ve bilinmeyen adreslere mektuplar biriktirirdim...

Künyemde;
Gelen gideni aratmayacaktı/arattı.
Sus(ma) diyeceklerdi birileri,
Sus(ma)'y'acaktım.
Benim olduğunu haykıracaktım mitolojiye.
Arşivin tozlu raflarında bırakacaktım tüm olumsuz ek taşıyan kelimeleri
Ve aitlik ekiyle anlatacaktım beni'm'sin sevdiği'm'...

GİDENLER VE ....HÜZÜN

Yıkık duvarların ardında dağılırken,
Paramparça ediyorum yüreğimi.
Gidene dur dedikçe;
İnadına gidiyor gidecek olan,
Yalnızlığıma, yeni yalnızlıklar biriktiriyor.

Yıkasım geliyor dünyanın temelini,
Bir göçükzede oluyorum,
Alsam elime kazma, küreği,
Kazsam mezarımı/ teredütsüz,
Gidişin kadar sızlatmaz beni.

Dağılmaya başlıyorum.
Hiç bozuntuya vermeden,
Yerlere savruluyorum.
Bu seferki dağılışım sessizce olmadan,
Çığlıklar kopararak,
Yıkıntıya vererek dağılıyorum.

Diz çöküyorum,
Sakız gibi çiğneyerek gururumu,
Af dileyip yalvarmaya gelirken,
Anladım ki sen değil yalvarılmaya,
Kapımdaki köpeğin......bile layık değilsin...

GİDENLER...

Gidenler mutlaka olacaktır.
Ama gel gör ki, ardında hüzün bırakarak gidenler,
Mutlaka bir gün geri döneceklerdir.
Döndüklerinde ise;
Karşılarında, ruhsuz bir bedenden başka,
Hiçbir şey göremeyeceklerdir.
O vakit pişman olmak,
Yalvarıp yakarmak,
Acizlik olacaktır...

SESSiZ ÇAĞRI 2

Bir sessizlik,
Bir inilti,
Bir tuhaflık
var içimde.
Bazen rüyalar aldatır,
Bazen hayaller,
Bazende iskambil kağıtlarındaki fallar.
Çığlık atmak,
Haykırmak,
Bağırmak istersin.
Dilin tutulur,
Gözlerine perde düşer,
Ve suskunluğunla anlatırsın,
haykırmak isteyipte haykıramadıklarını...

(05.03.2007NUSAYBİN)
(GECE YARGICI)

Abdulgafur Gündüz