SOKAK SERSERİSİ

Ben umudunu yitirmiş bir sokak serserisiyim.
Geceler boyu sokaklarda dolaşır,
Bazen kahkahalar atar,
Bazende bas bas bağırırım gecenin karanlığında.
Gündüzlerden umudunu kesmiş,
Gecenin karanlığına sarılmış,
Hayat dalları kopmuş bir sokak serserisiyim.

Belki görürüm umuduyla;
Gece yarılarına kadar geçtiğim olurdu sokağınızdan.
Kapınızın önüne oturur,
Pencereden ışıkların yanmasını beklerdim.
Bir türlü ışıklar yanmazdı,
Bilirdim erken uyurdun,
Uyanmazdın okul vaktine kadar,
Ben ise gece yarısına kadar uyumazdım,
Ve her zaman olduğu gibi yine geç kalırdım okula.
Niçin geç kaldığımı kimse bilmezdi,
Sende bilmezdin.
Anlatmak istemiştim,
Bir türlü dinletememiştim,
Kaçmıştın benden,
Dinlememiştin beni
Çünkü ben ölümü seçen bir sokak serserisiydim.

Önceleri oturduğun sokağı,
Sonra oturduğun evi,
Sonrada kaçıncı katta oturduğunu merak etmiştim/öğrendim.
Daha sonra kaldığın odayı/öğrenemedim.
Ama şimdi hepsini bıraktım.
Şimdi benden ne kadar nefret ettiğini merak ediyorum.
Çünkü ben kendini sana adamış,
Uğrunda ölecek kadar seven,
Bir sokak serserisiyim.
İşte ben buyum;
Gecenin yargıcı,
Sokak serserisiyim...
(09.05.2007 NUSAYBİN)
(GECE YARGICI)

Abdulgafur Gündüz