Yıkık duvarların ardında dağılırken,
Paramparça ediyorum yüreğimi.
Gidene dur dedikçe;
İnadına gidiyor gidecek olan,
Yalnızlığıma, yeni yalnızlıklar biriktiriyor.
Yıkasım geliyor dünyanın temelini,
Bir göçükzede oluyorum,
Alsam elime kazma, küreği,
Kazsam mezarımı/ teredütsüz,
Gidişin kadar sızlatmaz beni.
Dağılmaya başlıyorum.
Hiç bozuntuya vermeden,
Yerlere savruluyorum.
Bu seferki dağılışım sessizce olmadan,
Çığlıklar kopararak,
Yıkıntıya vererek dağılıyorum.
Diz çöküyorum,
Sakız gibi çiğneyerek gururumu,
Af dileyip yalvarmaya gelirken,
Anladım ki sen değil yalvarılmaya,
Kapımdaki köpeğin......bile layık değilsin...
11/21/2009
Kaydol:
Kayıt Yorumları (Atom)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder